De Laurabossen zijn geen natuurlijke bossen, maar rond 1900 door de exploitanten van de Lauramijnen aangelegd op een stuifduingebied. Het hout van de dennebomen werd gebruikt voor het maken van stutbalken voor deze particuliere mijn in het Zuidlimburgse Eygelshoven. Nadat de mijn in 1968 werd gesloten is de eigendom en het beheer van de Laurabossen in handen gekomen van Natuurmonumenten.
Het bos verandert nu geleidelijk van een productiebos met voornamelijke grove dennen in een gemengd bos waarin ook eiken en berkenbomen hun plaats krijgen. Hierdoor wordt niet alleen de recreatiewaarde vergroot, maar wordt het bos ook een leefgebied voor andere flora en fauna.
De wandeling door het bos is geheel bewegwijzerd (met een blauwe ruit) en voert vrijwel helemaal over onverharde bospaden; slechts hier en daar loop je een kort stukje over (smalle) asfaltpaden, die in gebruik zijn als fietspad.
Vanaf het vertrekpunt loop je het bos in. Het eerste stukje is nog asfalt, maar al snel wordt het een onverhard bospad. Na 250 meter ga je door het eerste klaphek en loop je het begrazingsgebied in.
Na ruim 600 meter zie je aan je rechterhand een waterpoel liggen; het kan overigens ook gebeuren dat deze poel droogvalt. Voorbij de poel sla je rechtsaf. Je volgt het pad totdat je aan de volgende afrastering komt. Je kunt nu kiezen: je gaat door het hek en volgt de brede weg, of je slaat voor het hek links af en volgt smalle bospaadje. In beide gevallen sla je even verderop opnieuw links af. Opnieuw kom je dan bij een hek uit.
Een eindje verderop kom je langs een bosperceel, dat omheind is. Dit deel is het zogenaamde ‘Feestbos’. Iedereen, die iets te vieren of te gedenken heeft kan een boom kopen en deze op de derde zaterdag van november (de jaarlijkse boomplantdag) planten. Op deze manier wil de gemeente Weert in samenwerking met Natuurmonumenten mensen betrekken bij het bosbezit.
Op de volgende kruising van paden sla je weer rechtsaf en blijf je het pad (dat een paar bochten maakt) over zo’n 600 meter volgen, totdat je aan de bosrand komt. Je slaat hier linksaf. Na een kleine 400 meter sla je opnieuw links af en loopt weer het bos in. Als je niet meer verder kunt sla je op de T-splitsing linksaf; 100 meter verder sla je dan rechtsaf.
Een klein stukje verder kom je uit bij een heidegebied, dat in gebruik is als militair oefenterrein. Wandelen over de paden is hier toegestaan, maar alleen als er géén rode vlaggen hangen. Als dat wel het geval is wordt er namelijk met scherpe munitie geschoten!
Je volgt het pad linksaf, langs het heideveld. Je loopt 400 meter in noordelijke richting en slaat dan weer linksaf het bos in. Je begint nu aan het laatste deel van de wandeling, waarbij je telkens linksaf en rechtsaf weer andere paden inslaat. Hier kun je ook goed zien, dat dit productiebos langzaam wordt omgevormd in een gemengd bos; op veel plaatsen kun je zien dat de oude dennen gekapt worden en dat er andere bomen voor in de plaats komen.
Op een gegeven moment sla je scherp links af. Je loopt dan eigenlijk alweer evenwijdig aan het kanaal in de richting van het startpunt. Op dit laatste stuk hoor je soms ook alweer het geluid van het verkeer op de doorgaande weg aan de overkant van het kanaal.
29 oktober 2011
Kaart copyright OpenStreetMap CC-BY-SA